Cywilizacja chińska jest najdłużej nieprzerwanie istniejącą cywilizacją na świecie. Po dziś dzień historia Państwa Środka zachwyca historyków. Sięga do czasów prehistorycznych i starożytnych, przez okres walczących królestw, ponownego zjednoczenia, ustanowienia cesarstw, panowania Kuomintangu i prowadzenia polityki przez Chińską Republikę Ludową. Dzisiaj skupimy się na 500 roku p.n.e., kiedy to doszło do rozpadu królestwa Jin, by w późniejszych latach walczyć o władzę w Państwie Środka i ustanowić Pierwsze Chińskie Cesarstwo.
Tło historyczne
Okres Wiosen i Jesieni (春秋时代) charakteryzował się upadkiem dynastii Zhou, której rządy opierały się na systemie wasalizacji. Dwór Zhou pokonany przez barbarzyńskie plemiona stopniowo przesuwał się na wschód, tworząc tzw. okres Wschodniej Dynastii Zhou. Królowie mieli kłopot z utrzymaniem siły militarnej, a Lennicy nie czując się zagrożeni, przestawali płacić daninę, tym samym powodując szybszy upadek królestwa. Nastąpił czas chaosu i walk pomiędzy Lennikami, wykształcając 5 dominujących Państw: Qin, Yan, Chu i Jin. Jednak ciągła rywalizacja i zacięte walki spowodowały rozpad królestwa Jin, na państwa Zhao, Wei i Han – tym samym ustanawiając początek Okresu Walczących Królestw.
Po rozpadzie Jin, wszystkie 7 królestw toczyło między sobą walki. Pobudzeniu militarnemu nie było końca. Ostatecznie jednak państwo Qin wygrało starcie i pod swoim panowaniem złączyło Chiny, kończąc Okres Walczących Państw.
Kilka faktów o Okresie Walczących Królestw
- Dotychczas panująca w czasach okresu wiosny i jesieni dynastia Zhou utraciła swoje tereny przez barbarzyńców.
- w Okresie Walczących Królestw walki toczyło 7 Państw: Qin, Zhao, Yan, Wei, Qi, Han, Chu.
- Okres Walczących Królestw zakończył się podbojem stanów przez Państwo Qin.
- Królestwo Qin, będące wysunięte najbardziej na zachód, przyczynia się do innowacyjnego zastosowania żelaza.
- W tym czasie w sztuce wojny nastał czas wielu innowacji, a także powstało dzieło Sun Tzu Sztuka Wojny
- okres walczących królestw został zdominowany przez 7 głównych stanów, jednak w walkach brały także udział inne mniejsze państwa, których udział był znikomy.
7 głównych stanów
Qin
W okresie tych licznych wojen Państwo Qin do swojej armii werbowało każdego mężczyznę powyżej 15 roku życia. Aby podnieść skuteczność wojskową, wprowadzono system nagród i 20 awansów. Jednym z przykładów zdobycia awansu i wspięcia się na wyższy level w rankingu było odcięcie głowy wroga. Dzięki temu można było zdobyć około 5 akrów ziemi.
Na czele Państwa Qin stał król Zheng, który położył kres wojnom między siedmioma krajami. Po podboju terytoriów ogłosił się Pierwszym Dostojnym Cesarzem Chin, tym samym ustanawiając okres panowania pierwszej cesarskiej dynastii. Po raz pierwszy wprowadzono w życie koncepcję cesarstwa uniwersalnego tianxia, polegające na objęciu terytorium przez cesarza Chin.
Dynastia Qin dokonała nie tylko zjednoczenia militarnego zajętego terenu, ale również administracyjnego i prawnego. Dodatkowo cesarz ujednolicił pismo, które dotychczas było mieszanką różnych języków i dialektów.
Zhao
Powstało w wyniku trójstronnego podziału Jin wraz z Hanem i Wei. Jego terytorium obejmowało obszary współczesnej Mongolii Wewnętrznej, Hebei, Shanxi i Shaanxi. Pod koniec Okresu Walczących Królestw było jedynym wystarczająco silnym państwem by przeciwstawić się potężnemu stanowi Qin. Mimo zawiązanego sojuszu z królestwem Wei podbój Qin zakończył się porażką.
Yan
Stolicą królestwa Yan było Ji, później znane jako Yanjing, a obecnie jako Pekin. Było jednym z ostatnich podbitych stanów przez armię Qin. Aby upamiętnić unikalne zwyczaje i kulturę danych królestw, powstały dzieła opisujące tamte czasy. Jednym z takich dzieł jest Księga Mistrza Wu, w której tak opisał państwo Yan:
Wei
Powstało u boku Han i Zhao, w wyniku rozbicia Jin. Jego terytorium obejmowało ziemie współczesnego Henanu, Hebei, Shanxi oraz Shandong’u. Ulokowane było pomiędzy stanem Qi a Qin.
Qi
Qi była ostatnim z walczących państw, które zostały podbite przez Qin, tym samym kładąc kres wojnom i jednocząc Chiny pod dynastią Qin.
Han
Było najmniejsze z siedmiu walczących państw, dlatego był zastraszany militarnie przez swoich potężniejszych sąsiadów. Ostatecznie zostało podbite przez Qin.
Chu
Położone było w dorzeczu rzeki Jangcy, początkowo nosiło nazwę Jin, a następnie Jinchu, by ostatecznie stać się Chu. W okresie swojej największej potęgi zajmowało tereny dzisiejszych prowincji Hunan, Hubei i Henan, a także miast wydzielonych Chongqing i Szanghaj.